Een heel bijzonder kerstverhaal...

Voor de kerstvakantie, wanneer de vaatjes soms iets sneller vol zijn dan waar het belsignaal op had gerekend, proberen we het kerstverhaal helemaal tot leven te brengen in onze klassen.
Het blijft een prachtig en magisch verhaal. Dit jaar een uitgebreide adventskalender die elke dag een stukje van de sluier oplichtte, liedjes, mooie toepasselijke prentenboeken die een licht lieten schijnen op het verhaal vanuit een hele andere invalshoek (bv hoe de dieren het beleefden) en uiteraard een staaltje toneelkunst van onszelf.

We willen namelijk niet alleen de verhaallijn maar ook de gevoelens, de magie en de bijhorende wijsheden meegeven.
Dat Jezus en Maria hele eenvoudige mensen waren. Maar dat ze absoluut de rijkdom bezaten van het ‘positief zijn’. Geen enkele aanstaande moeder wordt warm van het idee om in een koude dierenstal te gaan bevallen, je meest kostbare schat op te vangen tussen een os en een ezel en in te duffelen in een voederbak.
Niemand staat te springen om in de barre winterkou dagen te stappen, enkel om iemands machtsgevoel te strelen. De sociale media zou ontploffen in deze tijd…
Maar Jozef en Maria… waren een prachtig team. Samen konden ze alles. Samen verloren ze zich niet in bitterheid en telden ze hun zegens. Niemand kan een donkere stal zo idyllisch maken als zij…
Dat de meest waardevolle cadeautjes niet ingepakt kunnen worden in papier en de meest waardevolle leiders geen paleis hoeven.
Maar dan in kindertaal… 

Een goed idee vonden we het om de kinderen nadien om beurt bij ons een stukje van het verhaal te komen laten vertellen aan de hand van de adventskalender-kaartjes die ze dan eerst ook in de juiste volgorde moesten zien te leggen.
Dit is wat ze er van meedroegen. Hartverwarmend!

Het kerstverhaal volgens de kinderen van het eerste leerjaar:

Jozef en Maria waren al heel lang aan het wandelen. Maar Maria moest een kindje krijgen. Daarom wilden ze een huisje huren.
Ze kwamen aan bij de melkherberg. Daar was geen plaats meer. Alles zat al vol.
Ze gingen nog naar andere melkherbergen maar alles was vol.
Maar de laatste herberg zei: ‘Helemaal achteraan is nog een stalletje’
Maria en Jozef kwamen in het stalletje. Ze hadden kunnen zeggen: ‘Wat! Een stalletje?! Dat is te koud! Maar dat deden ze niet. Ze maakten er gewoon het beste van!
De ezel dacht: ‘Jezus mag hier wel binnen. Hij verdient dat’
Toen werd Jezus geboren. Maria legde hem in de Crèche met nog twee extra doeken.
Het elfje ging snel naar de herders aan het vuur en zei: ‘er is een hele speciale baby geboren! Kom snel kijken!’ Ook de 3 koningen zochten de baby. Ze reden eerst verkeerd maar zagen dat de ster nog verder ging. Toen kwamen ze dan toch bij het stalletje aan. Ze dachten: ‘Dat kan niet. We zijn gefopt!  Kom we gaan terug naar huis.’ Maar toen hoorden ze de baby wenen.