Dorpsschool Vremde - Eerste leerjaar

Wij mochten buiten de lijnen kleuren

15/9/2023

We keken goed rond! Alle lijnen die we zagen, tekenden we met krijt op de grond. Rechte lijnen zoals die van het hek, gebroken lijnen zoals die van de trap, gebogen lijnen zoals die van het afdak.
Lange, korte, onderbroken, dikke, dunne, gele, blauwe...
Al gauw hadden we een prachtig speelplaats-kunstwerk.
Daarna gingen we ze verkennen. We liepen erover en voelden hoe hoekig of hoe sierlijk ze ons lieten lopen. We sprongen over de onderbrekingen en duizelden over de krullen...
En dat was enkel nog maar de voorbereiding!
Volgende week zien we hoeveel kunstenaars die verschillende lijnen in hun kunstwerken gebruiken.
En dan... gaan we dat zelf eens proberen.
Wordt vervolgd!

Stil...

1/7/2023

De laatste oefening is gemaakt, het laatste woord geschreven,
ons laatste vakje afgekruist, ons laatste boek gelezen.
Ploinkie die is terug en de 'systemen' zijn verdreven.
De laatste kapstok leeggehaald, ons laatste punt bewezen.

Hier hebben we plezier gemaakt, gezwoegd, gefantaseerd.
Gewerkt, geleefd, gezongen, ja, hier hebben we geleerd.
Hier zijn we soms ook fout geweest, hier waren we geboeid.
Hier zijn we bij elkaar geweest, hier zijn we zo gegroeid!

En nu de deur is dichtgegaan,
de juffen achterbleven.
Is het plots vervelend stil,
valt niets meer te beleven

Ze kijken mekaar aan en zwijgen,
heffen dan het glas
en zeggen met wat spijt en trots:
'op onze eerste klas'!

Afbeelding

Het begin van de zee

16/6/2023

Met de hitte van de laatste dagen, dompelden we ons graag nog wat verder onder in 'water'.
We hadden het al over waterpret, overstromingen, watertekort, het doopsel, waterzuivering, de buizenboel waarlangs het water binnenkomt en buitengaat, watervervuiling... maar deze keer zochten we naar het begin van de zee.
Samen met Kofi gingen we met een bootje naar de overkant en terug, we zochten in het midden naar een soort van afvoerputje, we zochten 's nachts en op de bodem.
Maar uiteindelijk... bleek de zee, van tijd tot tijd, gewoon uit de lucht te vallen.
Geïnspireerd door Vincent van Goghs 'Zeegezicht bij Les Saintes-Maries-de-la-Mer' maakten we een eigen zeegezicht met zijn typische streepjes-techniek.
Vermits de zee veel te groot is om op één schilderij te krijgen, hebben we alvast samengelegd.

Wat niemand weet...

26/5/2023

Dat het ging regenen, wel 40 dagen en 40 nachten lang...
Dat alles zou onderlopen, dat het land langzaam zou verdwijnen...
Dat het geen praatjes waren maar echt zou gebeuren...
Dat die man die een torenhoog schip bouwde in een kurkdroog gebied niet gewoon 'gek' was...
Dat die bange dieren toch allemaal netjes twee aan twee de ark binnenstapten (en dus zorgden voor zekerheid en de garantie dat de boel zou blijven draaien) maar die 2 koppige eenhoorns niet van plan waren hun vrijheid op te geven...
Dat ze niet van plan waren zich te laten leiden door angst...
Dat ze vertrouwen wilden hebben en wilden 'geloven'.

Deze variant op het oude Bijbelverhaal 'De ark van Noach' vertellen we al enkele jaren aan de eersteklassers.
Sinds de corona-pandemie uitbrak heeft het een hele andere insteek gekregen. Plots is dit verhaal verbazend actueel. Plots is het geen fantasietje meer...
Want we hebben het net van dichtbij meegemaakt.
Het onmogelijke werd mogelijk.
En hoe ga je om met verandering? Welke gevolgen ben je bereid te dragen? Dit op het eerste zicht 'luchtige' verhaal heeft zoveel lagen.
En ja, ook bij onze 7-jarigen durven wij al eens een beetje te graven.
De 2 eenhoorns besloten om niet mee te gaan. Ze gingen voor hun vrijheid. Ze zwommen mee naast de ark. En toen er teveel vogels op hun hoorns houvast zochten, gingen ze onder.
Niemand weet wat de eenhoorns onder water dachten of tegen mekaar zeiden:
'Wij zinken niet. Wij duiken!
Wij verdrinken niet. Wij veranderen!
'Wij worden waterdieren, dieren van de zee.'
Als dat geen krachtige boodschap is!
Ook onze kinderen hielpen daarstraks een landdier om zich aan te passen aan het leven in de zee. Kijk maar mee.

Geef de vijf!

7/5/2023

Ogen, om rond ons heen te kijken, op onze eigen dorpsschool-weide, zoekend naar kriebeldieren, vruchten en verschillende kleuren...
Huid, om te voelen wat ruw is, wat glad, wat scherp en wat lekker zacht...
Oren, om te horen welke geluiden de natuur voortbrengt.
Een neus, om op zoek te gaan naar lekker ruikende of net stinkende dingen...
Een tong, om verschillende smaken te proeven, al werden we gewaarschuwd voor al die lekker ogende besjes, paddenstoelen , noten... niet zomaar op te eten.
En dat is vijf.
We leerden dat onze zintuigen ons heel veel kunnen leren en vertellen.
Dat ze ons zelfs kunnen helpen als we verdwaald zijn.
Dat ze ons waarschuwen voor gevaar.
We maakten steeds weer andere groepen met wat we vonden in de natuur. Alle dode dingen, alle levende.
Alle groene dingen.
Alle ruwe dingen, alle zachte...
We hadden kunnen blijven doorgaan.
Maar vooral, we deden dit allemaal buiten, in de eerste lentezon!
Zalig!