Dag 4
Donderdag is het al en de groene en de rode groep gaan garnaalvissen. Het zijn de roodjes die er al voor dag en dauw moeten staan deze keer. Het regent, zien we als we door het raam naar buiten kijken. Maar dat kan ons niet tegenhouden. We sluipen dapper ons verblijf uit en stappen de donkerte van de vroege ochtend in. De eerste helft van de groep trekt de pakken aan en daar gaan we. Het stopt met regenen en de lucht is prachtig. We hebben een mooie vangst en ook wij mogen heerlijke, verse garnalen eten. Voor de durvers.
De groene groep lost de rode groep af. Ook wij trekken de zee in. De zon staat intussen al wat hoger aan de hemel. We hebben prachtig weer. De zee is rustiger nu en dus kunnen wij wat dieper het water in. Wat een avontuur!
De blauwe groep neemt intussen de tram naar Oostende, naar de workshop Zeewind. Dat we een leuke groep zijn, lichten we de lesgever alvast in. Hij fronst bedenkelijk. Maar aan het einde van de workshop zegt hij het zelf. Ha, zie je wel ;)
In de namiddag trekken we de duinen in. We trekken de omgeving van de Paalsteenpanne in. We onderzoeken de planten en de dieren die in de duinen leven. In alle groepen zijn de kinderen enthousiast en zoeken ze vrolijk mee. We zijn dan ook aan de slag onder een stralende zon intussen. Wie had dat aan het begin van de week durven denken. De jassen en hier en daar zelfs de truien gaan uit. Wat wij niet gewoon zijn, is dat we die dan ook elke keer moeten meenemen als we verdergaan. We zijn het domweg niet meer gewoon. We eindigen de duinenworkshop met z’n allen samen op het strand. Daar spelen we nog even samen.
Dan komt de bonte avond toch echt wel in zicht en er moet, op de valreep, nog geoefend worden. De kinderen… en ook de leerkrachten. Het belooft een geweldige avond te gaan worden. En ja, dat wordt het ook. Het is zoals ze zeggen: “Je moet erbij geweest zijn om het te begrijpen” ;) Wat zeker is, is dat deze avond, en deze zeeklassenweek in haar geheel, een onzichtbare band tussen ons gesmeed heeft. We horen bij elkaar, als peper en zout, en wat we hier samen meemaakten, pakt niemand ons nog af.
Nu kijken we er naar uit om jullie te zien. Met een zak vol vuile was (oh ja, maak plaats thuis in de wasmachine ;)), een hoofd vol vermoeidheid (staan onze bedjes klaar? :)) en een hart vol herinneringen voor het leven stappen wij morgennamiddag de bus weer af.
Vremde, heel graag tot morgen!
De groene groep lost de rode groep af. Ook wij trekken de zee in. De zon staat intussen al wat hoger aan de hemel. We hebben prachtig weer. De zee is rustiger nu en dus kunnen wij wat dieper het water in. Wat een avontuur!
De blauwe groep neemt intussen de tram naar Oostende, naar de workshop Zeewind. Dat we een leuke groep zijn, lichten we de lesgever alvast in. Hij fronst bedenkelijk. Maar aan het einde van de workshop zegt hij het zelf. Ha, zie je wel ;)
In de namiddag trekken we de duinen in. We trekken de omgeving van de Paalsteenpanne in. We onderzoeken de planten en de dieren die in de duinen leven. In alle groepen zijn de kinderen enthousiast en zoeken ze vrolijk mee. We zijn dan ook aan de slag onder een stralende zon intussen. Wie had dat aan het begin van de week durven denken. De jassen en hier en daar zelfs de truien gaan uit. Wat wij niet gewoon zijn, is dat we die dan ook elke keer moeten meenemen als we verdergaan. We zijn het domweg niet meer gewoon. We eindigen de duinenworkshop met z’n allen samen op het strand. Daar spelen we nog even samen.
Dan komt de bonte avond toch echt wel in zicht en er moet, op de valreep, nog geoefend worden. De kinderen… en ook de leerkrachten. Het belooft een geweldige avond te gaan worden. En ja, dat wordt het ook. Het is zoals ze zeggen: “Je moet erbij geweest zijn om het te begrijpen” ;) Wat zeker is, is dat deze avond, en deze zeeklassenweek in haar geheel, een onzichtbare band tussen ons gesmeed heeft. We horen bij elkaar, als peper en zout, en wat we hier samen meemaakten, pakt niemand ons nog af.
Nu kijken we er naar uit om jullie te zien. Met een zak vol vuile was (oh ja, maak plaats thuis in de wasmachine ;)), een hoofd vol vermoeidheid (staan onze bedjes klaar? :)) en een hart vol herinneringen voor het leven stappen wij morgennamiddag de bus weer af.
Vremde, heel graag tot morgen!
|
|
Dag 3
Voor dag en dauw staat de blauwe groep klaar. We zijn heel stil uit onze bedjes geplukt, stil om onze kamergenoten van de andere groepen niet wakker te maken. Die mogen nog even verderslapen. Onze kleren en reservekleren hebben we gisterenavond klaar gehangen. Nu is het alleen nog kwestie van er muisstil in te glippen. Ken, de garnaalvisser, staat ons al op te wachten. De helft van de groep trekt een garnaalvispak aan en dan zijn we weg, naar het strand. De zon staat op het punt om op te komen, een prachtig schouwspel. We staan midden in de toch wel bruisende golven, zien het in de verte regenen in Blankenberge, voelen het zoute zeewater tegen onze pakken duwen, zien om ons heen impressionante wolkenformaties… Dan komt de zon op en we weten, we zijn ontzettend bevoordeeld. Wat een ervaring! De groepen wisselen en het is de beurt aan de andere helft van de groep.
De vangt is binnen en wie durft, eet een garnaal, rechtstreeks uit de netten. Verser dan dit zullen we ze nooit kunnen eten.
De rode en de groene groep gaan intussen naar Atlantikwall. Opnieuw is er geen regen en opnieuw zijn de gidsen fantastisch. We blijven geboeid, helemaal tot het einde. “Amai juf, dat plexiglas in de ramen, liepen die soldaten daar dan niet tegen?” “Goh ja, lieve kinderen, plexiglas in de loopgraven, euh…” ;)
De groene en de rode groep eten hun lunch op in Raversijde. De blauwe groep trekt, na het douchen (stonken we een beetje naar zeezout en garnaal, goooohh… ;)) nog even naar het strand, om te leren over plastic soep. We plukken afval van het strand en we leren over de impact van plastic op het zeeleven en zo ook op onze eigen gezondheid. Daarna eet de blauwe groep aan het verblijf.
Wie even door de foto’s scrollt, ziet dat meester Johan de verse pasta van het strand meebrengt voor de lunch op vrijdag. Mmmm… ;)
In de namiddag trekken we naar het strand om te gaan spelen. Lekker gezellig met z’n allen. De zon schijnt nog steeds en dus laten wij geen kans onbenut om buiten te zijn. Er komen wat juffen en meesters van de school op bezoek en da’s natuurlijk heel gezellig.
Vanavond spelen we nog een spel op het strand en onze bezoekende meesters en juffen zullen de ‘pakkemannen’ van dienst zijn. Uw reporter van dienst sluit dus voor vandaag de boeken, om heerlijk met de kinderen op het strand te gaan rennen vanavond.
Fijne avond daar in Vremde, houd de regen vooral daar en heel graag tot morgen weer!
De vangt is binnen en wie durft, eet een garnaal, rechtstreeks uit de netten. Verser dan dit zullen we ze nooit kunnen eten.
De rode en de groene groep gaan intussen naar Atlantikwall. Opnieuw is er geen regen en opnieuw zijn de gidsen fantastisch. We blijven geboeid, helemaal tot het einde. “Amai juf, dat plexiglas in de ramen, liepen die soldaten daar dan niet tegen?” “Goh ja, lieve kinderen, plexiglas in de loopgraven, euh…” ;)
De groene en de rode groep eten hun lunch op in Raversijde. De blauwe groep trekt, na het douchen (stonken we een beetje naar zeezout en garnaal, goooohh… ;)) nog even naar het strand, om te leren over plastic soep. We plukken afval van het strand en we leren over de impact van plastic op het zeeleven en zo ook op onze eigen gezondheid. Daarna eet de blauwe groep aan het verblijf.
Wie even door de foto’s scrollt, ziet dat meester Johan de verse pasta van het strand meebrengt voor de lunch op vrijdag. Mmmm… ;)
In de namiddag trekken we naar het strand om te gaan spelen. Lekker gezellig met z’n allen. De zon schijnt nog steeds en dus laten wij geen kans onbenut om buiten te zijn. Er komen wat juffen en meesters van de school op bezoek en da’s natuurlijk heel gezellig.
Vanavond spelen we nog een spel op het strand en onze bezoekende meesters en juffen zullen de ‘pakkemannen’ van dienst zijn. Uw reporter van dienst sluit dus voor vandaag de boeken, om heerlijk met de kinderen op het strand te gaan rennen vanavond.
Fijne avond daar in Vremde, houd de regen vooral daar en heel graag tot morgen weer!
Dag 2
Dag twee in Bredene en wij zijn (het) nog niet moe (bijlange ni, bijlange ni).
We gaan op stap in drie groepen vandaag.
De rode en de groene groep gaan met de tram naar Oostende voor de workshop Zeewind. We spelen een spel over hernieuwbare energie. Als ingenieur, mecaniciens, ruimtelijke planners, journalisten, biologen, wiskundigen, techniekers, ... van dienst gaan we aan de slag om België te voorzien van een sluitend hernieuwbare energieplan. Dat blijkt moelijker dan verwacht. Het gaat van "We zetten gewoon alles lekker vol windturbines" tot zuchtende geluiden en gefronste blikken. De overstap naar groene energie blijkt niet zo eenvoudig als het ' aan wal' lijkt. Maar er wordt stevig gepuzzeld en de groepen komen met mooie plannen.
De blauwe groep gaat vandaag naar Atlantikwall. Deze kinderen blijven zitten op de tram tot Raversijde. Het weer zit mee en er wordt droog door het domein gewandeld. We hebben een hele goede gids, met veel kennis en een fijne manier van vertellen. We hangen aan haar lippen. We blijken zelf ook een en ander te weten en dat geeft een leuke wisselwerking. "Goh, zo'n lage plafonds, da's ook niet gezellig". Tja, dat zijn dan geschutbunkers. Niet gemaakt om gezellig te zijn...
In de namiddag doen we een doorschuifsysteem in acht groepen. We maken echte schippersknopen, leren over Ensor, spelen een kwis over de Guldensporenslag, leren morse seinen, leren over de vissen van de Noordzee en over de werking van een sluis. Natuurlijk spelen we ook buiten en er is ook plaats voor wat rust. Met een boekje in een hoekje, heerlijk.
Wisten jullie dat wij vandaag als dessert 'poezen' hebben gegeten? Euh... poezen? "Juf, wij noemen dat 'eclairekes'." "Bij ons heet dat 'shoekes'. Wij, de shoekes van het vijfde en hert zesde leerjaar zijn helemaal in de stemming en we liggen intussen -eerlijk waar- allang in ons heerlijke bed. Morgenvroeg vliegt de blauwe groep vroeg uit bed om voor dag en dauw de zee in de trekken, om met de visserspakken aan en met de voeten in de golven de zon te zien opkomen. De groene en de rode groep trekken morgen naar Atlantikwall. Slaapwel, Vremde!
We gaan op stap in drie groepen vandaag.
De rode en de groene groep gaan met de tram naar Oostende voor de workshop Zeewind. We spelen een spel over hernieuwbare energie. Als ingenieur, mecaniciens, ruimtelijke planners, journalisten, biologen, wiskundigen, techniekers, ... van dienst gaan we aan de slag om België te voorzien van een sluitend hernieuwbare energieplan. Dat blijkt moelijker dan verwacht. Het gaat van "We zetten gewoon alles lekker vol windturbines" tot zuchtende geluiden en gefronste blikken. De overstap naar groene energie blijkt niet zo eenvoudig als het ' aan wal' lijkt. Maar er wordt stevig gepuzzeld en de groepen komen met mooie plannen.
De blauwe groep gaat vandaag naar Atlantikwall. Deze kinderen blijven zitten op de tram tot Raversijde. Het weer zit mee en er wordt droog door het domein gewandeld. We hebben een hele goede gids, met veel kennis en een fijne manier van vertellen. We hangen aan haar lippen. We blijken zelf ook een en ander te weten en dat geeft een leuke wisselwerking. "Goh, zo'n lage plafonds, da's ook niet gezellig". Tja, dat zijn dan geschutbunkers. Niet gemaakt om gezellig te zijn...
In de namiddag doen we een doorschuifsysteem in acht groepen. We maken echte schippersknopen, leren over Ensor, spelen een kwis over de Guldensporenslag, leren morse seinen, leren over de vissen van de Noordzee en over de werking van een sluis. Natuurlijk spelen we ook buiten en er is ook plaats voor wat rust. Met een boekje in een hoekje, heerlijk.
Wisten jullie dat wij vandaag als dessert 'poezen' hebben gegeten? Euh... poezen? "Juf, wij noemen dat 'eclairekes'." "Bij ons heet dat 'shoekes'. Wij, de shoekes van het vijfde en hert zesde leerjaar zijn helemaal in de stemming en we liggen intussen -eerlijk waar- allang in ons heerlijke bed. Morgenvroeg vliegt de blauwe groep vroeg uit bed om voor dag en dauw de zee in de trekken, om met de visserspakken aan en met de voeten in de golven de zon te zien opkomen. De groene en de rode groep trekken morgen naar Atlantikwall. Slaapwel, Vremde!
Dag 1
Zou het kunnen dat de avonturenklassen en de boerderijklassen al het mooie weer al opgebruikt hebben? De weersvoorspellingen zeggen regen, regen en nog eens regen en dus hebben wij regenkleren in onze rugzakken zitten. Want wij kunnen tegen een stootje. Zeker weten.
Brugge is ook wel mooi in de regen, dat wel. We wandelen langs het Minnewater, waar we het liefdesverhaal van de mooie Minna wordt verteld. “Wie weet wat dat betekent, beminnen?”
“Beminnen is extra punten aftrekken, denk ik juf, zoals beplussen, maar dan andersom.”
We gaan verder door het Begijnhof, in de gietende regen intussen.
In de Stoofstraat vertellen we over de ‘stove’, het vroegere gemengde badhuis. “Goh kinderen, dat was eigenlijk dus een beetje een euh… (een tikje fluisterend en samenzweerderig kijkend) ‘bordeel’. “Oh juf, ik weet wat dat is! Dat is de rand van een voetpad!” “Euh…” :)
We wandelen langs het vroegere St-Janshospitaaal (het huidige Memlingmuseum)het Gruuthusemuseum, de Vismarkt, de Grote Markt, het Belfort… Overal in de stad Brugge hangen prachtige verhalen. Ondanks de regen, die ons echt niet gerust laat, hangt de magie tussen ons in. Brugge is prachtig en wij genieten.
Terug in de bus overvalt het ons hoe nat we zijn. Maar intussen zijn we op weg naar Bredene en dus kan al die nattigheid de pret en het verlangen naar de zee niet drukken.
In Bredene nemen we eindelijk onze kamers in gebruik. “Nu zijn we er echt”, glimlachen we gelukzalig. De regen houdt er heel even mee op en dus kunnen wij het terrein voor ons gebouw verkennen.
We eten ons eerste avondmaal en iedereen heeft grote honger. Dat krijg je natuurlijk van zoveel buiten zijn en bewegen.
We maken nog een wandeling op het strand. Het lijkt droog te zullen blijven, maar nee… We krijgen opnieuw een dikke vlaag. Kletsnat zijn we. Alweer. Maar we trekken ons er niks van aan. Helemaal niks. We zijn keidapper. En niet van suiker. En we zijn hier gewoon keigraag.
Brugge is ook wel mooi in de regen, dat wel. We wandelen langs het Minnewater, waar we het liefdesverhaal van de mooie Minna wordt verteld. “Wie weet wat dat betekent, beminnen?”
“Beminnen is extra punten aftrekken, denk ik juf, zoals beplussen, maar dan andersom.”
We gaan verder door het Begijnhof, in de gietende regen intussen.
In de Stoofstraat vertellen we over de ‘stove’, het vroegere gemengde badhuis. “Goh kinderen, dat was eigenlijk dus een beetje een euh… (een tikje fluisterend en samenzweerderig kijkend) ‘bordeel’. “Oh juf, ik weet wat dat is! Dat is de rand van een voetpad!” “Euh…” :)
We wandelen langs het vroegere St-Janshospitaaal (het huidige Memlingmuseum)het Gruuthusemuseum, de Vismarkt, de Grote Markt, het Belfort… Overal in de stad Brugge hangen prachtige verhalen. Ondanks de regen, die ons echt niet gerust laat, hangt de magie tussen ons in. Brugge is prachtig en wij genieten.
Terug in de bus overvalt het ons hoe nat we zijn. Maar intussen zijn we op weg naar Bredene en dus kan al die nattigheid de pret en het verlangen naar de zee niet drukken.
In Bredene nemen we eindelijk onze kamers in gebruik. “Nu zijn we er echt”, glimlachen we gelukzalig. De regen houdt er heel even mee op en dus kunnen wij het terrein voor ons gebouw verkennen.
We eten ons eerste avondmaal en iedereen heeft grote honger. Dat krijg je natuurlijk van zoveel buiten zijn en bewegen.
We maken nog een wandeling op het strand. Het lijkt droog te zullen blijven, maar nee… We krijgen opnieuw een dikke vlaag. Kletsnat zijn we. Alweer. Maar we trekken ons er niks van aan. Helemaal niks. We zijn keidapper. En niet van suiker. En we zijn hier gewoon keigraag.
De locatie: De Horizon vzw te Bredene.
De zeeklassen vinden plaats in Bredene. We verblijven er op domein 'De Horizon'. Dat bestaat uit meerdere gebouwen. Onze slaapkamers zijn in 'De Strandloper'. Hieronder zie je foto's van het domein en het gebouw.