Over veldlopen, over de laatste zomerzon in ons tuintje en over de laatste voorbereidingen...

Het is weeral de vierde week van het nieuwe schooljaar. De spanning loop op, want volgende week vertrekken we op zeeklassen. Dat hopen we toch en we volgen nauwgezet de coronaberichtgevingen. En dan blijkt dat we kunnen gaan. Niet alles mag en is het is niet helemaal zoals het anders zou zijn, maar we zijn blij dat we er samen op uit kunnen.
We zetten een stevig boompje op over de Guldensporenslag, raken verwaald in de eeuwen (ah nee, de Eerste en Tweede Wereldoorlog, dat was niet toen ;)), maar komen terug netjes samen aan aan het begin van de 14de eeuw.
Volgende week zien we al meteen de eerste dag het Belfort van Brugge, waar we nu over vertellen in de klas. Dat zijn dus mooie vooruitzichten. 

Maar eerst wordt er alweer gesport. Op maandag lopen alle kinderen van de hele school de veldloop achteraan op ons grasveld. Ook hier moeten we aanpassingen doen, waarvan de grootste toch wel is dat we geen publiek mogen toelaten. Echt jammer, maar ook hier geldt: we zijn blij dat we daar staan met de hele school. Onze kinderen lopen geweldig. Sommigen kijken naar deze dag lang uit en strijden voor een medailleplaats; anderen hopen stiekem dat het allemaal snel achter de rug is. Maar iedereen loopt en doet wat hij of zij kan en dan kunnen de juffen niet anders dan stiktrots zijn! :)

Op dinsdag picknicken we voor de laatste keer in ons tuintje, We weten het, we beseffen het en we genieten dubbel zo hard. Af en toe een stukje les, dat kan nog wel eens buiten, maar gezellig samen buiten eten, daarvoor is het nu net iets te fris. Wij kijken al uit naar de lente, wanneer we terug buiten kunnen. 

Met de eerste herfstwind staan onze hoofden plots ook naar de zee. "Warme truien en jassen, he mannen!" "Ja ja, juf, we weten het..." En zo gaan we het weekend in, met een hoofd vol bagagelijst, benen vol stap, en een lijf vol 'goesting', klaar voor ons grote avontuur volgende week!