Over dimensies, 'overdrijven' en over er een stevige lap op geven

De dagen blijven warm. En al is het 's ochtends beduidend minder snel licht en schemert het 's avonds opvallend vroeger, overdag wijst niets erop dat het bijna herfst is. 
In de klas leren we over oppervlaktematen. Dat is een zware dobber, want vorig schooljaar viel de aanzet van deze leerstof midden in de coronalockdown. We pikken alles dus op van bij het begin en gaan een versnelling lager. Het moet gezegd, de kinderen van het vijfde leerjaar werken hard en al snel komen de eerste aha-blikken. De anderen volgen al snel in de dagen daarna. 
Je kan het aan alles voelen; deze kinderen zijn echt geen vierdeklassers meer. Ze zijn nu echte derdegraders. 
Of ze een modderpoeltje mogen maken op het grasveld achteraan, vragen enkele kinderen in de loop van de week. Nee, dat mag niet, maar de neuwsgierigheid is wel gewekt. "En waarom hebben jullie een modderpoeltje nodig?" Na de nodige uitleg spreken we af dat de okkernootbootjes die ze hebben gemaakt in een emmer op ons grasveldje te water gelaten mogen worden. En ja, ze drijven. Een mini-zee op ons grasveldje in Vremde. 
Op vrijdag krijgen we een initiatie judo en kickboksen. Daar hebben de meesten 'dikke goesting' in, zoals dat heet. Hier en daar zijn er zelfs kinderen met judopakken. We krijgen van hen een vakkundige uitleg over het hoe en wat van de reeds behaalde gordels en dan zijn we weg, richting Sneppenbos. Er wordt wat afgemept, daar in de zalen beneden en boven. Moeten de vijfdeklassers al zoveel frustratie kwijt? Nee, er wordt gelukkig veel gelachen. Zonder kleerscheuren komt iedereen weer aan op school, klaar voor het weekend!